De Healthy Community Foundation wil de zorg betaalbaar houden en dat vergt aanpassingen. Er kan gedacht worden in humaniteit (de terugkeer van de menselijkheid), alternatieven (moet het altijd het duurste zijn), technologie en digitalisering. Voor technologie en digitalisering heeft men de medische industrie, het bedrijfsleven, hard nodig, wil je de zorg betaalbaar houden. Het financieel risico ligt nu bij de zorg (met name de ziekenhuizen), de winst bij de industrie. Laat de industrie (Philips, GE, Siemens, etc) de onderzoek- en behandelcentra inrichten en beheren, het personeel in dienst nemen. Dit heeft onder meer als voordeel, dat het ziekenhuis verzekerd is van de modernste apparatuur, goed onderhoud en personeel dat op het hoogste niveau is bijgeschoold.

Zes punten om de tweedelijnszorg te verbeteren en betaalbaar te maken en te houden:

1. 1. Ziekenhuizen omvormen tot super gespecialiseerde centra
      Het aantal ziekenhuizen terugbrengen tot circa 40 ziekenhuizen. Regiocentratie van zorg; maximaal één ziekenhuis per regio. Dat ziekenhuis voert de regie over een aantal satellieten, waarmee de bereikbaarheid van de (basis)zorg is gerealiseerd. Specifieke behandelingen worden over de regio heen georganiseerd:
      • centralisatie van kennis, kunde en ervaring;
      • borging van de kwaliteit. Denk bijvoorbeeld aan oncologische zorg.

      Wij denken daarbij aan acute zorg (SEH-posten), maar ook complexe zorg, zoals gecompliceerde operaties en de behandeling van zeldzame ziekten. Niet meer alle soorten kanker in één ziekenhuis behandelen, maar ziekenhuizen laten specialiseren in bepaalde soorten kanker.

   2. Groot deel poliklinieken overhevelen naar Diagnose Behandel Centra – DBC (anderhalvelijnszorg)
      In de stad bevinden zich zeer veel vrijgevestigde praktijken binnen de eerstelijns zorg. Naast de eigen praktijk doet de huisarts bovendien dienst in de HAP (Huisartsen Post). De tarieven binnen de HAP’s liggen vele malen hoger dan bij de huisarts zelf. Steeds meer patiënten gaan gebruikmaken van de HAP, omdat dit makkelijker is na werktijd. De patiënt let niet op de kosten. Bovendien raken HAP’s overvol.
      Daarnaast verwijst de huisarts voor een röntgenfoto, echo of scan de patiënt door naar een ziekenhuis. De vestiging van disciplines in een DBC is daarom een noodzaak om bereikbaarheid van zorg te stimuleren en de kosten te beteugelen. De industrie kan een stuk ‘beeldvorming’ en dergelijke voor zijn rekening nemen. Zo is men bovendien verzekerd van de modernste apparatuur en goed ingewerkt personeel.
   3. Verpleegzorg faciliteiten onderbrengen bij zorghotels
      Onderzoek heeft aangetoond, dat de opgenomen patiënt het zeer belangrijk vindt dat het ‘belletje’, het noodsignaal voor de verpleegkundige, altijd onder handbereik is. Duidelijker kan onzekerheid en angst bij de patiënt niet worden aangetoond. Dat is te vertalen als een kreet om veiligheid en geborgenheid. Een kille ziekenhuiskamer, tijdgebonden professionals en gemis aan bekenden zijn niet de oplossing.
      Het moment komt dat de patiënt uit het ziekenhuis wordt ontslagen. Onder druk van prestatie-indicatoren en de zorgverzekeraars houdt het ziekenhuis de verpleegduur zo kort mogelijk. De tijd die het herstel gaat duren is afhankelijk van de diagnose en behandeling. Dan is het ‘Hotel met Zorg’ een uitkomst voor het eerste of het volledig herstel met professionele hulp. De patiënt is niet langer ‘de gebroken heup’ maar meneer Janssen!
      De hotelfunctie van ziekenhuizen moet daarom worden ondergebracht bij zorghotels. Deze instanties zijn hiervoor beter ingericht en heel veel goedkoper. Hier kunnen ook (ex)patiënten terecht, die tijdelijk even geen onderkomen hebben. Niet vreemd: gastvrijheid is in de bedrijfscultuur geworteld. De klant centraal is hier geen loze kreet, maar realiteit.
   4. De medische industrie zorgt
      Naast de regiocentratie, zorg op de centrale plaats, worden de gesprekken met de medische industrie geopend tot het overnemen van specifieke functies met specifieke apparatuur. Concreet betekent het dat een deel van het zorgproces, met name het onderzoeksproces, met personeel, overgenomen wordt door de medische industrie.
      – Vergelijk het met de automotive industrie waar op het terrein van de autobouwer de toeleverancier de onderdelen bouwt. –
      Functies als productieapotheek en laboratorium zullen over de regio’s heen gecentraliseerd worden, in verband met de verregaande automatisering van het proces.
      De rol van het ziekenhuis en van de specialist verandert drastisch van zorgleverancier naar zorgdienstenleverancier, waarvoor ze ingeschakeld worden.
      De voorzieningen staan ook ter beschikking van de eerstelijnszorg, denk onder meer aan: one-day-diagnostic. Indien dat nodig is, zal het zorgtraject (deels) door het ziekenhuis worden uitgevoerd/gecoördineerd.
   5. De ICT op schaal brengen
      De veranderingen pleiten voor één centraal medisch dossier in de zorg. Het is eenvoudigweg te omschrijven als een ringleiding waarop de zorgverleners de medische informatie plaatsen en afnemen. Naast het gebruik van tekst wordt de verleende zorg gestructureerd vastgelegd met internationale referentiesystemen. Hiermee wordt onder meer best practices inzichtelijk gemaakt, de benodigde informatie voor de declaratie afgeleid, de output van de geleverde zorg gemonitord, alsmede de kwaliteit van de zorg in beeld gebracht middels indicatoren.
   6. Behandeling zonder muren
      Een patiënt dient voor behandeling naadloos te worden behandeld tussen verschillende specialismen. Nu is het zo, dat als een patiënt bij een internist loopt en deze via een scan / MRI een afwijking ziet bij bijvoorbeeld de prostaat, wordt je doorgestuurd naar een uroloog. Maar niet direct, al zit deze in dezelfde gang. Dat gaat via de huisarts. Dit is niet alleen voor de patiënt zeer belastend, maar drijft ook de kosten op. Ten eerste een consult bij de huisarts voor de verwijzing, die vaak nog extra laboratoriumonderzoek laat doen. Daarnaast wordt er een nieuwe DBC geopend voor urologie met hoge kosten, ook al is het een eenmalig onderzoek! Het intercollegiaal consult dient (opnieuw) te worden ingevoerd!

*) Dit is het hoofdstuk “Tweedelijnszorg” uit het Zorgplan van HCF.